Hoe verwerk je het gevoel van Friesland, in de meubels voor het atelier van het nieuwe Fries museum? Zo begon de zoektocht naar een eenvoudig antwoord voor een complexe vraag. Want niet allen de aangewezen ruimte ook het desbetreffende programma was zeer complex. Zo moet de ruimte geschikt worden voor workshops , lessen, trainingen en films, voor personen van 4 tot 100 jaar, moet alles flexibel, makkelijk opbergbaar en ook nog aantrekkelijk zijn.

De inspiratie voor het ontwerp kwam deels uit de ligging van de aangewezen ruimte, in een hoek, boven in het gebouw met een bijna 5 meter hoog raam. Dit bijzondere raam, in een verder gesloten deel van het museum,  ziet er uit als een vlieggat en riep al gauw de associatie op met een duiventil.  In Friesland kom je deze tillen vaak tegen op de zolder van een oude boerderij.  Hoewel de duif vaak gezien wordt als symbool van de vrede, saamhorigheid en romantiek. Is de duif zelf helemaal niet een romantisch dier. Ze neemt niet de tijd een nestje te bouwen en broed vaak op een schoteltje van klei.  En toevallig is ook  klei wat architect Hubert-Jan Henket  gebruikte voor zijn ontwerp van het Fries museum. Zo vond hij, moest het gebouw, net als de friezen, met de beide benen op de grond staat. Met andere woorden “met de poten in de klei”.

Het idee voor de zitelementen, de krukjes: Een krukje met pootjes van klei. Waarvan ieder pootje uniek is, door zijn kleur en afdruk. Wanneer de krukjes zijn opgeborgen in de krukkenkast, een duivenkast, ontstaat er een soort symbiose. Uit deze symbiose maken ook de drie grote uitklapbare grote tafels deel uit.

Naast “de Dowetil” zijn er ook nog een aantal verrijdbare tafels, een keuken, een lamp en een vitrinekast ontworpen. In elk ontwerp staat  het materiaal met zijn ambacht centraal. Zodat het gemaakt kon worden door lokale ambachtslieden.  Ieder ontwerp op zich vertelt daarmee iets anders en samen met de schilderijen en objecten  uit het museum vormen ze het verhaal van Friesland.